als iets voor jou zo voelt dan is dat zo op dat moment maar niet zeker omdat alles kan veranderen. hoe je over dingen denkt ,maakt de reactie met de omgeving omdat ''je'' dacht dat of je bevestigd dat denkend. eigelijk kan alleen een buitestaander dus een ander praten over jou denken als je zelf over denken praat dan is het een geheugen dus een gedachte. je kan dus niet over denken praten omdat denken hier en nu is. alles wat je zegt is iets wat je al moet beheersen. er moet een link zijn in je hoofd het kan niet anders. het is onmogelijk om iets te weten weten wil zeggen een beeld hebben bij iets en je kan dat beeld niet inkleuren zonder lijnen vormen betekenissen kleuren overzicht. kortom in deze onnatuurlijke omgeving zou je eigelijk 1 cm per uur lopen omdat er teveel te zien is en te beleven. daarmee bedoel ik intens dat duurt zolang tot het plezier ophoud en er een andere weg ingeslagen word. dus spontaan, continue besef van waar je mee bezig bent. wat je doet . wat je wil . wie je bent. wat andere van je denken. wat je zelf denkt. alleen een gedachte kan een gedachte in leven houden. deze zin heeft voor mij hogen prioriteit omdat dit mij hele leven mij me zelfbeeld heeft gegeven. en vanuit dat de omgeving ben gaan waarnemen. in deze wereld die gemaakt is door gedachten en niet door mensen. want hoe kan iemand mens zijn als die slaaf is aan zijn gedachten. (psychologie -> contitionering->zelf beeld( wat nerges voor nodig is in de maatschappij) zelf beeld is een gevolg van contact met anderen.) maar het belang van zelfcontrole bij anderen kan door psychische chaos het overzicht verliezen omdat de ontvanger van je bewustzijn niet in het denken zit maar het zien. dus waar je aandacht heen gaat is een directe aanwijzing van wie je bent als herrinnering. in feiten is denken niks anders dan een circel rond maken. maar wanneer de aandacht van de gedachte gaat moet er iemand zijn die probeert te herrinneren. wie herrinnert, wie hoort,voelt,ruikt proeft. zintuigen zijn om liefde te vinden voor het zelf om zo niet uit te sterven. het zelf is niks. hoe kan niks nou honger hebben of enige behoeften ? alleen wanneer het geprikkeld word. het lichaam met zenuwe aan hersenen bewust maken door te zien en zintuigen. het moet door de hersenen ( naar aanlijding van ) prikels van alles wat observeerbaar is gekoppeld moet worden aan een beeld. een beeld door de ogen een prikkel door het lichaam. alle 5 zintuigen waren als baby een overvloed aan prikkels waarin je hersen de meest verschillende begon te catergorizeren om het niet in het hier en nu denken te laten zijn. zodat er bewust geworden kan zijn. alleen de gene die zijn gedachte is kan niet zien hoe die denkt. er is niks meer als denken. denken heeft geen waarden waarom kunne we een gedachten dan waarden geven ? omdat we bewust zijn van onze behoeften. iets willen komt van gedachten waar je bewust geweest van moet zijn. het zou kunnen dat de kern van de zaak bewaard is gebleven maar de vertakking er om heen niet. de zenuwen kan je vergelijk met bomen. zijn wortels zorgen voor opnamen de bladeren voor afgift. de stam als vervoer . de boom als bewustzijn. de takken de zenuwens de stam het lichaam. je ziet een boom reageren als je een tak afbreekt.